Lepiej póżno niż wcale, czyli moje spotkanie z Agathą

Wstyd się przyznać, ale do tej pory nie przeczytałam żadnej książki Agathy Christie. Jakoś nie było mi po drodze. W ogóle literatura kryminalna nie należała do tych gatunków, po które często sięgałam. Jednakowoż czułam potrzebę zaznajomienia się z klasyką gatunku, spróbowania. Kiedyś już nawet coś wypożyczyłam, ale oddałam nie przeczytane. Widocznie wtedy był "nie ten czas".
Ostatnio nie znalazłam na bibliotecznych półkach nic ciekawego, podeszłam wiec do regału z kryminałami. Wybrałam "Słonie mają dobrą pamięć", malutkie wręcz kieszonkowe wydanie. Znakomite na podróż pekaesem/busem/pociągiem. No i chyba "załapałam". Wartka akcja, wyrazista proza, bez niepotrzebnych dłużyzn. Nie mogłam się doczekać rozwiązania zagadki, a gdy już sama nabrałam pewnych podejrzeń, nie mogłam się doczekać, kiedy moja teoria się potwierdzi (bądź nie).
Teraz już z ochotą sięgnę po kolejne tomiki Agathy Ch.