Czarne mleko - do kawy po turecku

Wyd. Literackie 2011

• Moje pierwsze spotkanie z popularną ostatnio turecką pisarką  i już mogę "przybić jej piątkę" albo mówiąc po "fejsbukowemu"  - lubię to!

• Podtytuł: "O pisaniu, macierzyństwie i wewnętrznym haremie" - krótko i trafnie określa treść.

• Dylemat, czy da się pogodzić pisarstwo ( i pewną niezależność) z macierzyństwem; problem depresji poporodowej w niebanalnym ujęciu.
  
• Chór wewnętrznych głosów (miniaturowych kobiet, zwanych Calineczkami)  wśród których są:
  Panienka Praktyczna, Milady Ambicja Czechowska, Panna Intelekualistka Cyniczna, Pani Derwisz.
  Panie dyskutują, kłócą się, wprowadzają przewrót wojskowy. Prowadzą konwersacje i dywersję wobec swojej "właścicielki", każda chce nią rządzić.
  Później pojawiają się także Mamcia Pudding Ryżowy (dążąca do monarchii absolutnej) oraz Blue Bell Bovary (nazwa wielce wymowna). Jest także dżinn Lord Poton- uosabiajacy depresję.
  
  Świetny pomysł na przedstawienie tego wszystkiego, co się dzieje w naszych głowach, tych różnych cząstek naszego "ja", cech, potrzeb,  instynktów, odczuć itp.

• Minieseje, czy felietony o kobietach - pisarkach ( nazwiska bardziej i mniej znane,bardzo ciekawe teksty)
  m.in. Zofia Tołstoj, George Sand, Sylvia Plath, Anais Nin, Zelda Fitzgerald,  Ayn Rand, Doris Lessing ( po tym, czego się dowiedziałam o noblistce - ma u mnie wielkiego niewybaczalnego minusa).
  
• Proza autobiograficzna - eseistyczna ("esejowata"), bardzo osobista, kobieca, bliska.
  Bardo mi się podobało. Kiedyś na pewno też spróbuję typowej powieści pióra E. Safak.
  Są w zasobach biblioteki.
•  Tak na marginesie: u niektórych widać, że Mamcia Pudding Ryżowy zawładnęła nimi totalnie. Nie jest łatwo, ale trzeba jednak starać się zachować równowagę między wpływami naszych własnych "Calineczek" ;-)