Piękny smutek ("Grochów"A. Stasiuk)

Lubię krótkie formy prozatorskie Stasiuka. O "Grochowie" napiszę również krótko:

Wyd. Czarne 2012, s. 96

• zbiór czterech opowiadań-wspomnień: Babka i duchy, Augustyn, Suka, Grochów;
• o śmierci, przemijaniu, odchodzeniu i pozostawaniu; 
• spokojnie, sentymentalnie, lirycznie i rzeczowo zarazem;
• mimo smutnej, bądź co bądź, tematyki, całość nie przygnębia, raczej zachwyca pięknem języka i trafnością refleksji, skłania do zadumy, uwrażliwia i uszlachetnia;
• w prozie Stasiuka jest poezja, magia słowa,  metafizyka i melancholia, wyjątkowy nastrój;
•  pisarz mistrzowsko skupia uwagę na tym, co bywa często niedostrzegane, pochyla się nad starością, chorobą, samotnością, przemijaniem, 
• kojarzony z podróżami - tym razem oprócz opisu wyjazdów z tytułowym  tekście - zabiera czytelnika na wyprawę do lat minionych, do czasów dzieciństwa, a także w głąb ludzkiej psychiki;
• wyważone słowa, ważne szczegóły;
• grafiki Kamila Targosza mają w cobie coś z malarstwa M. Chagalla; są wyjątkowo kompatybilne z twórczością A. Stasiuka.